An Unexpected Disappointment?

The Hobbit: An Unexpected Journey  van Peter Jackson     ★★★

Geen enkele nieuwe film van een bekende regisseur ontsnapt aan de vergelijking met zijn of haar eerdere films. Voor de Nieuw-Zeelandse cineast Peter Jackson is dat een groot probleem. Zijn filmografie bevat immers drie uiterst succesvolle films, de fameuze Lord of the Rings-trilogie, die wij opnamen in onze Top 35 van onze favoriete films. Het is een schier onmogelijke opgave om het wereldwijde succes van die schitterende trilogie te evenaren. Begin er dus maar eens aan om een vervolg -of in dit geval een reeks prequels- te breien aan één van de meest bewierookte en lucratiefste franchises in de filmgeschiedenis. En toch is het precies dat wat Jackson geprobeerd heeft in The Hobbit: An Unexpected Journey: het eerste deel in een nieuwe trilogie die de voorgeschiedenis vertelt van het epische avontuur dat Jackson zo betoverend in beeld wist te brengen in The Lord of the Rings-trilogie.

Dertien moedige dwergen nemen de Hobbit Bilbo Baggins op sleeptouw.

Déjà-vu?

Ian McKellen blinkt weer uit
als de wijze tovenaar Gandalf.

Cate Blanchett
als de elfenkoningin Galadriel.

Jackson baseerde zich voor The Hobbit opnieuw op een roman van de beroemde Britse schrijver J.R.R. Tolkien. Het verhaal speelt zich, net  als Tolkiens The Lord of the Rings, af op het mythische continent Midden-aarde. Heel wat personages uit The Lord of the Rings én hun respectievelijke vertolkers zijn in het eerste deel van de verfilming van The Hobbit terug van de partij: 

- Andy Serkis als de gluiperige Gollum/Smeagol;

- Ian McKellen als de wijze tovenaar Gandalf;

- Christopher Lee als de boosaardige tovenaar Saruman;

- Cate Blanchett als de elegante elfenkoningin Galadriel;

- Hugo Weaving als de halfelf Elrond;

- en Elijah Wood als de goedaardige hobbit Frodo. 

En ook dit keer vonden de opnames (zij het nu in High Frame Rate 3D) goeddeels plaats in het fotogenieke Nieuw-Zeeland.

Onmogelijk dus om The Hobbit niét te vergelijken met The Lord of the Rings-trilogie. En eigenlijk is dat jammer, want elke film verdient het beoordeeld te worden op zijn eigen merites. Bovendien is The Hobbit gebaseerd op een ander, lichtvoetiger boek dan het sombere The Lord of the Rings, wat de minder beladen sfeer in The Hobbit verklaart. Anderzijds heeft Jackson het uitsluitend aan zichzelf te wijten dat The Hobbit heel wat scènes bevat die zo'n grote gelijkenis vertonen met zijn The Lord of the Rings-trilogie dat men bijna zou gaan denken dat het gaat om destijds van de vloer van de montagekamer opgeraapte deleted scenes, waardoor een onvermijdelijk déjà-vu effect ontstaat. Met name de reeks obligate, met behulp van ingenieuze computeranimatie tot leven gewekte actiescènes in The Hobbit vonden wij na een tijdje behoorlijk slaapverwekkend.

Martin Freeman overtuigt als de Hobbit Bilbo.

Beloftevolle setup

Bilbo krijgt onaangekondigd bezoek
van dertien hongerige dwergen.

In The Lord of the Rings-trilogie bleek Jackson op zijn best wanneer hij zich focuste op sfeerschepping en op de karakters van de personages in plaats van op omstandige actiescènes. In The Hobbit is dat niet anders.

Daarom hebben wij wél genoten van de lange, door heel wat recensenten verguisde proloog van The Hobbit waarin de hobbit Bilbo Baggins (een overtuigende hoofdrol van Martin Freeman) dertien dwergen in zijn hobbithol ontvangt alvorens hij met hen op een avontuurlijke schattenjacht vertrekt. Die proloog begint met een schitterend in beeld gebrachte voorgeschiedenis van de dwergenstad Erebor, gevolgd door het vermakelijke bezoek van de bende ongemanierde dwergen ten huize van Bilbo. Jackson bewijst hier zijn meesterschap als verteller door actie, humor en dialogen te combineren terwijl hij de setup van het verhaal meedeelt en de kijker en passant laat kennismaken met de hoofdpersonages. The Shire (Gouw) -Bilbo's idyllische woonplaats- heeft er trouwens nooit mooier uitgezien. En ook de andere landschappen zijn, net als in The Lord of the Rings-trilogie, weer een lust voor het oog.

The Shire (Gouw) zag er nooit idyllischer uit.

Wisselvallig

Sylvester McCoy als tovenaar Radagast de Bruine.

Toch gaat het met The Hobbit na een tijdje de verkeerde kant op: behalve in de griezelige sequentie waarin de 'ecologische' tovenaar Radagast (Sylvester McCoy) in het woud belaagd wordt door duistere krachten, en in de sfeervolle scène waarin Bilbo en Smeagol/Gollum een verbaal raadselduel uitvechten, verliest de film vaak aan spankracht, bijvoorbeeld tijdens de te lange scènes in de elfenstad Rivendell (Imladris) en tijdens de langgerekte (en digitaal niet altijd even overtuigende) confrontaties met trollen, wargs en orks. 

Andy Serkis kroop weer in de huid van Smeagol/Gollum.

The Great Goblin (Grote Aardman) ziet er overigens wel 'lekker vettig' uit en wordt navenant vertolkt door de Australische acteur en komiek Barry Humphries (beter bekend als de komische travestiet Dame Edna).

Barry Humphries leende zijn stem én humor aan The Great Goblin.

Het oog van de vuurspuwende draak Smaug:
meer dan een glimp van het op goud beluste monster
krijg je niet te zien in het eerste deel van The Hobbit.

Wat wij het meest misten in The Hobbit was de meeslepende spanning van The Lord of the Rings. De boosdoeners in The Hobbit kunnen niet tippen aan de iconische slechteriken in The Lord of the Rings-trilogie (Saruman, de Nazgûl, de Uruk-Hai-leider Lurtz, de ork Gothmog, Grima Wormtongue, de Grote Spin Shelob en de afzichtelijke Mond van Sauron). Er zijn in The Hobbit: An Unexpected Journey bovendien (nog?) geen ambivalente personages die boeiende twijfel zaaien in het hart van de kijker (zoals Isildur, Boromir en koning Théoden in The Lord of the Rings-trilogie). En ook de constante dreiging van demonische krachten in The Lord of the Rings (zoals het alziende Boze Oog van Sauron en de magische, corrumperende kracht van de Ene Ring) is veel minder voelbaar in The Hobbit.

Ork-leider Azog kan niet tippen aan de slechteriken in The Lord of the Rings-trilogie.

Hoe dan ook, jonge kijkers zullen ongetwijfeld genieten van The Hobbit, zo blijkt alvast uit de reacties van heel wat tieners die het eerste deel al gezien hebben, onder wie ook mijn enthousiaste petekind. 

Maar voor veeleisende volwassen cinefielen bij wie The Lord of the Rings-trilogie nog vers in het geheugen ligt -en hoe zou je dat meeslepende filmavontuur kunnen vergeten- is het raadzaam om niet al te veel te verwachten van The Hobbit: An Unexpected Journey. Zo niet draait deze al bij al fijne avonturenfilm wellicht uit op An Unexpected Disappointment...

JN.

The Hobbit: An Unexpected Journey (USA/Nieuw-Zeeland-2012): in de bioscoop sinds 12 december 2012.

Met: Martin Freeman, Ian McKellen, Hugo Weaving, Benedict Cumberbatch, Luke Evans, Evangeline Lilly, Cate Blanchett, Elijah Wood, Christopher Lee, Orlando Bloom, Richard Armitage, Andy Serkis, Lee Pace, Ian Holm, Aidan Turner, Mikael Persbrandt, Graham Mc Tavish, Ken Stott, Dean O'Gorman, Mark Hadlow, Jed Brophy, Adam Brown, John Callen, Peter Hambleton, William Kircher, James Nesbitt, Stephen Hunter, Billy Connolly, Barry Humphries, Sylvester McCoy, Jeffrey Thomas, Michael Mizrahi, Conan Stevens, Bret McKenzie, Ryan Gage, John Bell, Craig Hall, Mark Mitchinson, Ben Mitchell, John Rawls, Stephen Hunter, Brendan Casey, Robin Kerr, Frazer Anderson en Ray Henwood.

Genre: avontuur / fantasy / mysterie / actie / drama

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: The Hobbit: An Unexpected Journey - trailer

- een making-of-documentaire: Achter de schermen van The Hobbit

- nieuws: Hobbit in zicht

- nieuws: Orlando Bloom speelt mee in The Hobbit