Opgegroeid in een strikt christelijk gezin, gaat voor de Noorse jongedame Thelma (gevoelig vertolkt door Eili Harboe) een nieuwe wereld open wanneer zij in haar eentje verhuist naar de Noorse hoofdstad Oslo om er te studeren aan de universiteit. Zo proeft ze van het nachtleven, drinkt ze voor de eerste keer alcohol en wordt ze stilaan verliefd op de sympathieke studente Anja (Kaya Wilkens). Thelma's verliefdheid heeft echter ook een schaduwzijde: telkens wanneer zij sterke verlangens voelt, krijgt Thelma een soort van epileptische aanval. Wat is er met haar aan de hand...?
Metamorfose
De Noorse regisseur Joachim Trier, die eerder o.m. het aangrijpende junkiedrama Oslo, August 31st inblikte (lees hier onze recensie), schreef zelf mee aan het scenario van Thelma en inspireerde zich daarbij naar eigen zeggen onder meer op de parapsychologische thriller The Dead Zone van de Amerikaanse bodyhorror-cineast David Cronenberg uit 1983. (lees hier ons biografisch portret van Cronenberg)
Wij zagen in Thelma ook parallellen met vergelijkbare horrorthrillers waarin het vrouwelijk hoofdpersonage een ingrijpende psychologische metamorfose en crisis doormaakt, zoals Black Narcissus van Michael Powell en Emeric Pressburger, The Birds van Alfred Hitchcock, Carrie van Brian De Palma, The Exorcism of Emily Rose van Scott Derrickson en Black Swan van Darren Aronofsky. Net zoals het hoofdpersonage in Black Narcissus, Carrie, The Exorcism of Emily Rose en Black Swan zich moet aanpassen aan haar nieuwe omgeving (respectievelijk een afgelegen klooster in het Himalayagebergte, een middelbare school, een universiteit en een balletensemble), voelt de introverte, wereldvreemde Thelma zich een buitenbeentje wanneer ze op kot gaat in de hippe universiteitsstad Oslo. Net als Black Narcissus, The Birds, Carrie en Black Swan, thematiseert Thelma de onderdrukking van ontluikende seksualiteit en zondebesef. En net als Black Narcissus, The Birds, Carrie, The Exorcism of Emily Rose en Black Swan, gaat Thelma over de poging om zich te bevrijden van een strenge opvoeding en stringente regels. Zo ergert Thelma zich vaak aan de opdringerige telefoontjes en sms'jes van haar bezorgde, christelijke ouders. Bovendien worstelt zij met oude jeugdtrauma's...
 |
Wij zagen in Thelma ook parallellen met vergelijkbare horrorthrillers waarin het vrouwelijk hoofdpersonage een ingrijpende psychologische metamorfose en crisis doormaakt, zoals Black Narcissus van Michael Powell en Emeric Pressburger, The Birds van Alfred Hitchcock, Carrie van Brian De Palma, The Exorcism of Emily Rose van Scott Derrickson en Black Swan van Darren Aronofsky. Net zoals het hoofdpersonage in Black Narcissus, Carrie, The Exorcism of Emily Rose en Black Swan zich moet aanpassen aan haar nieuwe omgeving (respectievelijk een afgelegen klooster in het Himalayagebergte, een middelbare school, een universiteit en een balletensemble), voelt de introverte, wereldvreemde Thelma zich een buitenbeentje wanneer ze op kot gaat in de hippe universiteitsstad Oslo. Net als Black Narcissus, The Birds, Carrie en Black Swan, thematiseert Thelma de onderdrukking van ontluikende seksualiteit en zondebesef. En net als Black Narcissus, The Birds, Carrie, The Exorcism of Emily Rose en Black Swan, gaat Thelma over de poging om zich te bevrijden van een strenge opvoeding en stringente regels. Zo ergert Thelma zich vaak aan de opdringerige telefoontjes en sms'jes van haar bezorgde, christelijke ouders. Bovendien worstelt zij met oude jeugdtrauma's...
 |
| Anja (links) en Thelma. |
Sensuele thriller
Hoewel Thelma ook knipoogjes bevat naar de horrorklassieker The Exorcist van William Friedkin uit 1973 (bijvoorbeeld wanneer Thelma, net als de bezeten Regan in The Exorcist, in haar broek plast tijdens een epileptische aanval en wanneer ze onderworpen wordt aan medische tests), is Thelma geen horrorfilm pur sang, maar veeleer een subtiele parapsychologische thriller en een psychosociaal coming-of-age-drama. The Exorcist, Carrie, The Exorcism of Emily Rose en Black Swan zijn ook coming-of-age-drama's, maar Thelma is braver en minder spannend. Thelma's mentale crisis heeft weliswaar desastreuze gevolgen, maar zij gaat minder driest te werk dan het titelpersonage in Carrie of de bezeten Regan in The Exorcist. Ook de onderkoelde muziek in Thelma mist spanning. En spijts enkele sterke scènes die de dreiging langzaam opbouwen (zoals de onheilspellende openingsscène op een bevroren meer, Thelma's eerste epileptische aanval in de universiteitsbibliotheek en de hypnotische verleidingsscène tijdens een dansvoorstelling in de schouwburg), lost Thelma de verwachtingen niet helemaal in wanneer de narratieve puzzelstukjes (o.m. met flashbacks) op hun plaats vallen.
 |
| Eilie Harboe maakt indruk als de getroebleerde Thelma. |
Toch kunnen we Thelma aanbevelen, dankzij de knappe fotografie, de geslaagde digitale special effects (zoals de zwermen vogels die herinneren aan The Birds en een erotische scène met een slang), de geloofwaardige sensuele dynamiek tussen Thelma en Anja, en bovenal de gevoelige, naturalistische vertolking van Eilie Harboe als de getroebleerde Thelma. Samen levert dit een erg sfeervolle kijkervaring op.
JN.
Thelma (Noorwegen/Frankrijk/Denemarken/Zweden-2017): in de bioscoop sinds 29 november 2017.
Met: Eilie Harboe, Kaya Wilkins, Henrik Rafaelsen en Ellen Dorrit Petersen.
Genre: parapsychologische thriller / romantiek / psychosociaal drama
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten